Bodrum'da, insanlığın dahi naçar bırakıldığı kadim topraklar Gazze için bir miting tertip ettik. Toplumun her kesiminden çok güzel katılımlar oldu. Allah gelenlerden, destek verenlerden razı olsun. Gelmeyenler kendileri bilir.
Bu mitingi organize ederken önümüze iki konu temcit pilavı gibi kondu durdu.
Bunlardan birincisi; boşu boşuna toplansan ne fayda, hergün yürüsen ne fayda?
İkincisi; İsmail Haniye Türkiye'ye geldiğinde HDP’ye gitti ve Diyarbakır'ın özgürlüğünden bahsetti.

Bu ithamlar elbette çok ağır ithamlar. Gerçek ise biz çok büyük oyuna mı geliyoruz diye düşünesi gelmiyor değil hani insanın.
Şehid İsmail Haniye.
Konu şu; İsmail Haniye 2012 yılında Türkiye'ye gelir. Bu ziyaret kapsamında, Devletimizin en üst Organları dahil olmak üzere bir çok temaslarda bulunur. Ayrıca TBMM'de grubu bulunan partileri de ziyaret eder. Güya İsmail Haniye HDP yi ziyaretinde söylenen "Filistinin'in özgür olduğu günleri görmek isteriz" sözüne karşılık "Biz de Diyarbakırın özgürlüğünü görmek isteriz" demiş.
Attığı her adımdan, ettiği her sözden haberi olan Devletimiz, nedense bu açıklamayı es geçmiş de, birkaç kafatasçı, kendisini bir türlü ne sağa, ne sola, ne merkeze, ne İslama, ne de Milliyetçiliğe... konuşlandırıp, konumlandırayanlar bunu duymuş.
Konu bu.
Hamas ilk andan itibaren böyle bir açıklamanın asla söz konusu olmadığını, İsmail Heniyye bizzat kendisi "Türkiye İçişleri ile ilgili tek kelime etmedim, konu sadece Filistin idi" demesine, Türkiye Cumhuriyeti Devleti, o görüşmedeki herhangi birinin öksürüğünün sahibini dahi bilmesine rağmen, bazı odaklar ısrarla bu aşağılık iftirayı atmaya devam ettiler, ediyorlar.
Elbette herkes üzerine düşeni yapacak. Biz de yapıyoruz. Safımız net ve belli. Lakin böyle saçma sapan, Türkiye'nin Hamas ve Filistin davasına verdiği desteği hazmedemeyenlerin elemanları tarafından atılan bu iftirayı, hakikaten adam dediğimiz, hatta belki de saygı duyup sevdiğimiz insanlara dahi yutturulduğunu görmek bizi epeyce üzdü. İsmail Haniye HDP ziyaretinin hemen akabinde MHP Genel Başkanı Dr. Devlet Bahçeli'yi de ziyaret etmişti. Düşünün; Devlet Bahçeli böyle bir açıklama yapan birini kabul edecek. Aklınız kesiyor mu buna?
Konunun 2012 de olduğunu da lütfen göz önünde bulundurun.
Diyarbakır hür ve özgür bir ülkenin özgür bir şehri. İstanbul'dan, Muğla'dan hiçbir farkı yok ki. Olamaz da. Filistin ve Gazze davasına dünyada tek başına savunan bir ülke olan Türkiye, malesef bir kaç fitnecinin sesini kesmekte aciz kalmaktadır. Cahillik kaç okul okursanız okuyun, bazen kalıcı olabiliyor demek ki.
En büyük üzüntümüz malesef bu oldu.
Yine, efendim toplansanız ne fayda? Sesinizi kim duyuyor ki? Atın füzeleri, gönderin uçakları, girin savaşa.
Bak İsrail ne hale geliyor.
Diyen kendisi dahi inansa keşke. Israili 10 milyonluk ülke, Türkiye'yi de süper güç zannetmek ne acı. Keşke İsrailin 5 milyar nüfusa sahip olduğunu anlasa.
Doğru mu, doğru. Hergün meydanlarda yürüsek ne fayda? İsrail Bodrum'da yürüdüler diye korkacak değil ya. Bodrum'da bile yürüdülerse, eyvah bunlar yarın Tel Avive girer diyecek değil hani.
Elbette.
Peki niye yürümek gerekir?
Neden tel'in lazım gelir?
İşte bu kısım tamamen imanî bir durum.
Şimdi ben buradan, Nemrudun ateşine su taşıyan karıncayı, müşriklerin önüne set olan örümceği anlatsam ne değişecek ki?
Hiçbir şey.

Hepsi aynı mihrak.
Konuşsan fayda yok diyor konuşan.
Yazsan faydasız diyor yazan.
Yürümek çare değil diyor oturan...
Niye girmiyoruz diyor üstüne bir de.
Biliyoruz. Vaktaki yarın öyle oldu, ilk kaçan yine bunlar olacak. İlk kıvıran yine bunlar olacak. Ya hasta, ya yaşlı, ya işi çıkacak. Hatta şimdi efelenen sözde mücahitler bile " ne isimiz var Gazze'de" bile diyecekler.
Herşeyimiz gitmiş olsa bile bari insanlığımız, bari imanımız kalsın olur mu?

#SöylerimGeçerim